Od tego momentu nasz projekt wszedł w życie, a i my nim żyliśmy.
Zaczęliśmy od rysowania naszych historii. Były to historie zarówno rysunkowe jak i pisemne. Różniły się zarówno sposobem wykonania jak i poziomem sprawności manualnej tworzących je osób. Niektórzy uczniowie opowiadali historie innych znanych im osób, inni wymyślali bajkowe i nieprawdopodobne historie dotyczące telefonów komórkowych.
Bawiliśmy się w różne zabawy związane z tematem: np. „Telefon matematyczny”, „Głuchy telefon”.
Metodą burzy mózgów w grupach tworzyliśmy również mapę pytań. Po kilku dniach mapa mentalna była gotowa. Interesowała nas zarówno historia telefonów komórkowych, jak ich obsługa czy działanie. Ale z pewnością najbardziej ich budowa. Chęć zajrzenia do środka komórki była przeogromna.
W międzyczasie powstawały pierwsze szkice wielokrotne komórek. Poziom ich był zróżnicowany w zależności od sprawności manualnej i spostrzegawczości dzieci.
Następnie skupiliśmy się na naszej mapie mentalnej i próbowaliśmy ustalić „Skąd się tego dowiemy? Ustaliliśmy, że potrzebujemy ekspertów. Jeden z chłopców zaproponował, iż jednym z nich może być jego mama, która pracuje w salonie telefonów komórkowych. Jej zadaniem miało być opowiedzenie nam historii telefonów komórkowych. Naszym drugim ekspertem miał zostać pracownik serwisu telefonów komórkowych (obsługa telefonu). Kolejny, zaproszony przeze mnie gość, miał opowiedzieć dzieciom na jakiej zasadzie działają telefony komórkowe. Ostatnim ekspertem miała zostać nasza szkolna pani pielęgniarka, która miała odpowiedzieć nam na pytanie „Czy komórka to coś żywego?”
Zanim zasięgnęliśmy wiedzy u ekspertów próbowaliśmy sami postawić hipotezy na wybrane pytania… Hipotezy jak to z nimi bywa okazały się zarówno prawdziwe jak i fałszywe…
Następnie weszliśmy w 2 fazę projektu. Tworzyliśmy z pudełek i kolorowego papieru modele telefonów, opracowaliśmy słowniczek nowych wyrazów, rozbieraliśmy na jak najmniejsze części komórki (Siemens M 35, Nokia 7170, Siemens S 8) i tworzyliśmy ich tabele inwentaryzacyjne.
Rozmawialiśmy kolejno ze wszystkimi ekspertami. Mama Igora zaskoczyła nas nie tylko swoim przygotowaniem, ale i przyniesieniem pierwszych w Polsce komórek. Miała również dla nas drobne upominki: smyczki do telefonów i plany lekcji.
Wizyta w salonie i serwisie Roger przebiegła równie owocnie, pan cierpliwie i wyczerpująco odpowiedział nam na wszystkie pytania z formularza wywiadu. Obdarował nas także smyczkami do telefonów!
Trzeci ekspert - pracownik firmy telekomunikacyjnej - wyjaśnił nam jak działa telefon. Mówił o falach tak przystępnie, że nie mieliśmy problemu ze zrozumieniem tego zagadnienia. Pokazał nam także ciekawe zdjęcia i ilustracje.
Następnie przeprowadziliśmy ankietę pośród naszych kolegów i koleżanek z klas młodszych. Dowiedzieliśmy się na jej podstawie ile dzieci ma telefony komórkowe i jakiej są one marki.
Wykonaliśmy również po raz drugi szkice telefonów. Widoczny jest na nich przyrost naszej wiedzy na temat telefonów komórkowych.
Sprawdziliśmy także czy komórka to coś żywego. Niestety nasz ekspert nie nawiązał do analogii między słowami komórka (jako najmniejsza strukturalna i funkcjonalna jednostka organizmów żywych), a telefon komórkowy. Dla niego komórka była „martwa” – nie miała przecież serca i innych układów.
W końcu nadszedł czas na trzecią fazę projektu. Nastąpiło jego podsumowanie, staraliśmy się ustalić, na jakie na pytania z mapy uzyskaliśmy odpowiedzi. Stworzyliśmy mapę skojarzeń oraz tabelę ilustrującą wady i zalety posiadania komórki. Zastanawialiśmy się również, co by było gdyby nie wynaleziono komórki. Następnie zaprezentowaliśmy nasz projekt innym uczniom - zorganizowaliśmy wystawę w bibliotece i podzieliliśmy się naszą wiedzą z innymi uczniami naszej szkoły.
Teraz czekamy na kolejny projekt, bo ten dał nam dużo radości i nowej wiedzy z zakresu historii, budowy i działania telefonów komórkowych.
wychowawca klasy 1 a
mgr Dominika Giezek
All photos and videos on "Projekt komórka" website by mgr Łucja Baumgart, mgr Dominika Giezek, mgr Bożena Głuszczyńska. All rights reserved.
